Խեղճ կինը չիմացավ, թե ինչպես օրն իրիկուն եղեր էր, այնչափ անզգալի սահեր էին ժամերը: Առտվնե ի վեր նստած պատուհանին առջև` որուն ծակուծուկեն դեկտեմբերի պաղ հովը ներս կմխվեր սուր դանակի մը պես ու կմտներ իր արդեն մսկոտ մարմնին մեջ` Սուրբիկ գրեթե չէր շարժած տեղեն: Պատառբզիկ բազմոցին անկյունը կծկտած` բոլոր օրը անցուցեր էր դիտելով իրենց դեմը գտնված ունևոր ընտանիքի մը բնակարանը եկող — գնացողները ու հոն տիրած իրարանցումը, և այնչափ թաղված էր այդ տեսակ մը հայեցողության մեջ, որ գրեթե ալ չէր զգար ցուրտը:

Սիրելի սովորողներ, կազմեք դեկտեմբեր ամսվա հաշվետվություն՝ պատասխանելով հետևյալ հարցերին․

• Պարտաճանաչ կատարե՞լ ես մաթեմատիկայի բոլոր առաջադրանքները։

Այո կատարել եմ

• Տեղադրիր առաջադրանքների հղումները կամ բլոգիդ մաթեմատիկա բաժնի հղումը

Մաթեմատիկա

ա) 43 212 : 78 – 407 · 720 + 350 · 509=-114336
բ) 164 · 756 + 148 916 – 564 · 702 + 48 762 : 86=122461
գ) (24 968 + 11 648) : (768 – 1564)=-46
դ) 37 115 : 65 – 72 675 : 85=-284

ա) 57 : 39 + 57 · 64=
բ) 73 : 57 + 79 · 57
գ) 27 · 48 – 19 · 48

ը) 39 : 12 + 28 : 12
թ) 13 : 195 – 13 : 41
ժ) 54 : 88 – 54 : 87

ա) 6 · (8 + (–17))
բ) 16 · (8 – 17)
գ) (25 + 16) : (–9)
դ) (–15 – 42) : 13

ե) (–7) · ((–15) + (–12))
ժ) (–17) · (–15 – 12)
զ) (45 – 17) : (–11)
է) (–28 – 37) : (–3)

1. — Արո՛ւս, պիտակները խամրել են:  Նախկինում ի՞նչ գույն ունեին պիտակները:

 Պատասխանը թաքնված է ընդգծված նախադասության մեջ: Ա. դեղին Բ. կանաչ Գ. գորշ Դ. սպիտակ Ե. ծիրանի:

2. Պատասխանի ո՞ր տարբերակում է «թաքնվել» անուրջ-ի ընկերը: 

Ա. հաղթական Բ. գերազանցիկ Գ. պարզորոշ Դ. ոսկեշունչ Ե. հարազատ:

3. Անխնա, մուծում, մուրալ, քաղաք, պարապ բոլոր բառերն ունեն նույն զարմանալի հատկությունը, սակայն դրանցից մեկը «երկերեսանի» է։ Ո՞ր բառն է «երկերեսանի»:

Պարապ

Did Peter go for a walk yesterday? Yes, he did

Did Peter play golf yesterday? Yes, he did.

Did Peter write a letter yesterday? No, he didn’t

Did Mr and Mrs Page play golf yesterday? No, they didn’t.

Did Mr and Mrs Page wash the car yesterday? Yes, they did.

ա) 6 – 8 = -2
բ) 6 – 11 = -5
գ) 24 – 48 = -24
դ) 91 – 119 = -28

ե) 5 – 2 = 3
զ) 6 – 14 = -8

է) 2 – (–2) = 4
ը) 8 – (–6) = 14

ա) –5 + 8 = 3
բ) 13 + (–9) = 4
գ) –95 + (–13) = -108
դ) 5 + (–13) = -8

ե) 5 + 7 = 12
զ) –91 + 26 = -75
է) –56 + (–102) = -158
ը) 92 + (–100) = -8

In Russia, New Year is the most important holiday. It is on January 1. Before New Year, people clean their homes and buy gifts for family and friends. Families put up a New Year tree. They decorate it with lights, balls, toys, and tinsel. Some families also put small candies and sweets on the tree.

Children wait for Grandfather Frost. He is a kind man with a long white beard. He wears a long blue or red coat. He has a helper called the Snow Maiden. Grandfather Frost and the Snow Maiden bring gifts to children who have been good. Children often write letters to him, like they do to Santa Claus in other countries.

On New Year’s Eve, families eat a big dinner. They eat salads, meat, fish, and desserts. People watch TV shows, listen to music, and wait for the clock to strike midnight. When the clock strikes twelve, people hug, kiss, and wish each other Happy New Year. There are also fireworks in the cities, and many people go outside to watch them.

Ամառ էր, հրաշեկ ամառ:Օգոստոս․․ան արևը հավա․․ել էր իր շողերը և կախվել ար․․մուտքում: Աղբյուրի մոտ կանգնած էր Անին: Նա հոնքերը կիտել ու մտքերի մեջ էր ընկել: Շուր․․բոլորը տխուր լռություն էր տիրում: Վեր․․ապես կապույտ երկնքում երևաց լուսինը: Նրա կլոր սկավառակը լուսավորեց շրջակայքը: Անին հայա․․քն ուղղեց լուսնի արծաթե շողերի տակ գծագրվող Մասիսներին: Ապա հիա․․մունքով նայեց լուսնի լույսով ողողված բար․․իներին, և նրանց վրա բույն դրած արագիլներին:

-Կետերի փոխարեն լրացրու պակասող տառերը։

Շատ տարիներ առաջ, անհիշելի ժամանակներում Բրազիլիայի հյուսիսի գյուղերից մեկում ապրում էր յոթնամյա մի տղա Խոսե անունով: Դեռ շատ փոքր հասակում նա կորցրել էր ծնողներին և խնամակալվել ժլատ մորաքրոջ մոտ, որը, շատ փող ունենալով`համարյա ոչինչ չէր ծախսում իր զարմիկի համար:
Խոսեն, որ երբեք չէր իմացել սիրո նշանակությունը, կարծում էր, թե դա կյանքի սովորական  ձև է, և դրա համար ընդհանրապես չէր անհանգստանում:
Նրանք ապրում էին բավական հարուստ միջավայրում, բայց մորաքույրը տեղական  դպրոցի գլխավոր ուսուցչին համոզեց, որ զարմիկի ուսուցման համար գնի միայն մեկ տասներորդ մասը վերցնի, սպառնալով բողոքել պրեֆեկտին, եթե նա չընդունի իր առաջարկը:
Գլխավոր ուսուցիչը, համաձայնելուց բացի, ընտրություն չուներ, բայց և այնպես հրահանգեց ուսուցիչներին առիթը բաց չթողնել` վիրավորելու Խոսեին այն հույսով, որ նա իրեն վատ կպահի և տեղիք կտա դպրոցից վտարվելուն:
Խոսեն, որ երբևէ չէր իմացել սիրո նշանակությունը, կարծում էր, թե դա կյանքի սովորական ձև է:
Մոտեցավ ճրագալույցը: Գյուղի հոգևորականն արձակուրդում էր: Աշակերտները պետք է հավաքվեին եկեղեցում` գյուղից քիչ հեռու: Աղջիկներն ու տղաները քայլում էին, և հաշվի չառնելով Հիսուս Քրիստոսի ծննդյան օրը, խոսում այն մասին, թե ինչ են գտնելու իրենց կոշիկների մոտ հաջորդ օրը. նորօրյա հագուստ, թանկարժեք խաղալիք, քաղցրավենիք և հեծանիվ:
Դա առանձնահատուկ օր էր, այդ իսկ պատճառով աշակերտները լավ էին հագնված, բացի Խոսեից, որը հագել էր ամենօրյա պատառոտված իր սովորական հագուստը և այն նույն` մի քանի համար փոքր, ճղճղված սանդալները, որոնք չորս տարեկանում նվիրել էր մորաքույրը, ասելով, որ կստանա նոր զույգ, երբ դառնա տասը տարեկան: Երեխաներից ոմանք նրան հարցրին, թե ինչու է այդքան աղքատ և ասացին, որ ամաչում են այդպիսի շորեր ու կոշիկներ հագնող նման ընկերոջից:
Քանի որ Խոսեն երբեք չէր իմացել սիրո նշանակությունը, նրան ընդհանրապես չէին անհանգստացնում նրանց հարցերն ու մեկնաբանությունները:
Ինչևէ, երբ երեխաները մտան եկեղեցի, և Խոսեն, լսելով երգեհոնի ձայնը, տեսնելով վառ լույսերը, տոնական հագուստով միաբանությանը, մեկտեղ հավաքված ընտանիքներ, ծնողներ` փաթաթված իրենց երեխաներին, զգաց, որ ամենաաղքատն է նրանցից: Հավաքույթից հետո, մյուսների հետ տուն գնալու փոխարեն, նա նստեց եկեղեցու աստիճանին և լաց եղավ: Եվ քանի որ երբեք չէր զգացել քնքշանք, այդ պահին միայն հասկացավ, որ միայնակ է ու անօգնական` լքված բոլորի կողմից:
Միայն հետո Խոսեն նկատեց իր մոտ նստած փոքրիկ տղային` հավանաբար իր նման ոտաբոբիկ ու աղքատ: Առաջ երբեք չէր տեսել այդ տղային և կարծեց, որ նա պետք է երկար քայլեր` այդտեղ հասնելու համար: Մտածեց. նրա ոտքերը երևի սառած են:
Նրան կտամ իմ սանդալներից մեկը` գոնե ինչ-որ չափով կմեղմացնի ցավը:
Թեև Խոսեն երբեք քնքշանք չէր տեսել, գիտեր միայն  տառապանքի գինը, չէր ուզում, որ ուրիշներն էլ տառապեն: Իր սանդալներից մեկը տալով տղային` մյուսով վերադարձավ տուն: Սկզբում մեկ ոտքի վրա էր, հետո` մյուսի, այնպես որ ոտնատակերը շատ չմաշվեն քարքարոտ ճանապարհին: Տուն հասնելուն պես մորաքույրը նկատեց նրա  մի ոտքի  սանդալը և ասաց, որ խիստ կպատժվի, եթե մյուս օրը սանդալը չգտնի:
Խոսեն վախով պառկեց քնելու, որովհետև գիտեր, թե ինչպիսին են մորաքրոջ պատիժները: Ամբողջ գիշեր դողաց վախից, և երբ քունը մոտեցել էր, հյուրասենյակում ձայներ լսեց: Մորաքույրը ներխուժեց հյուրասենյակ, փորձելով իմանալ, ինչ է կատարվում:
Դեռևս քնաթաթախ Խոսեն սենյակի կենտրոնում տեսավ այն սանդալը, որ տվել էր փոքրիկ տղային: Այժմ, սակայն, նրա մոտ  էին տարբեր  խաղալիքներ, հեծանիվներ ու հագուստ: Իսկ հարևանները գոռում-գոչում էին, հայտարարելով, թե իրենց երեխաները թալանված են, որովհետև արթնանալով, իրենց կոշիկների մոտ ոչինչ չեն գտել:
Այստեղ շնչասպառ ներս մտավ այն եկեղեցու հոգևորականը, որտեղ նախորդ օրը
տոնակատարությունն էր. եկեղեցու աստիճաններին հայտնվել էր մանուկ Հիսուսը` ոսկեզօծ հագուստով և միայն մեկ սանդալով: Տիրեց լռություն, ամեն ոք պատկերացնելով Աստծուն` լուռ աղոթում էր: Մորաքույրը լալիս ու ներողություն էր խնդրում: Իսկ Խոսեի սիրտը լի էր ավյունով և սիրով: